LinvanT

Toen ik weer begon te daten was ik best zenuwachtig. Ik had dat nog nooit echt gedaan. Mn ex leerde ik op een verjaardag kennen en hij heeft later vrienden gevraagd om mijn nummer zodat we elkaar nog eens konden zien, waarna het gelijk klikte.

Ik weet nou niet of het een goed iets is dat je date en jij gemeenschappelijke vrienden hebben of niet. M’n eerste date kende mn broertje. Nou kon hij wel zeggen dat het wel een toffe gast was, maar de date verder ging mwah. Ik zou ook niemand aanraden om te gaan chocoladefonduen op een date. Ik was halverwege zo misselijk dat ik er eigenlijk geen zin meer in had. Maar dat kan ook komen omdat ik het gevoel had dat hij veel meer van me wilde. Net nadat we een datum en locatie voor de eerste date hadden afgesproken begon hij erover dat hij wel voor me kon koken bij hem thuis. En de rest van de week kreeg ik tussendoor vragen als wat mn favo ontbijt was, mn favo standjes en wanneer ik het liefste seks had. Ik kon tijdens de date eigenlijk alleen maar denken “ik wil niet met jou mee naar huis”.

Mijn tweede date was met een man die tien jaar ouder was dan ik en we hadden al heel snel een klik. Hij kwam heel zeker over en het gesprek viel tijdens de date niet echt stil. Ik had momenten waarvan ik dacht dat hij me zo de toiletten in zou sleuren en dat had ik niet eens erg gevonden. Er was een bepaalde leuke spanning en aantrekkingskracht dat ik niet wist hoe de date zou aflopen en ik had kunnen zweren dat die tweede date er ook zou komen. Ik weet niet wat er gebeurde na de eerste date, maar hij werd een draaikont en we hebben de tweede date 3x verplaats en hij heeft uiteindelijk drie uur voor die date afgezegd met de allervaagste reden ooit. Hij kon me nu niet de aandacht geven die ik verdiende. Liep een beetje af met een domper. Daar houdt het verhaal nog niet op. Want ik ging vrolijk verder met daten, maar na een maand of 4 kreeg ik weer eens een berichtje van hem. Dat hij nog aan me dacht, en dat wilde hij demonstreren door naaktfoto’s te sturen. Waarna het gesprek weer fijn doodviel en vooral vraagtekens achterliet, want hij probeerde niet eens mij zn bed in te krijgen. Maar wilde toch graag die foto’s sturen? Een groot ik-snap-geen-zak-van-mannen moment.

Na een dozijn gesprekken die doodvielen of eindigden in afzeggingen, opperden vriendinnen dat ik niet zo naar foto’s moest kijken, maar naar de persoon zelf. Uiterlijk was toch niet zo belangrijk? Ergens waar, maar. Ik ging daarna namelijk op date met een Leonard uit The Big Bang Theory. Een realisatie die ik pas achteraf maakte, anders was ik niet met hem op date gegaan denk ik. Al had deze wel meer eigenaardigheden. Hij liep (heel driftig) 3 meter voor me uit, hij wilde heel graag een sneeuwbal in mn nek gooien, een merkwaardig lachje. Hij was niet nederlands, maar aan het einde van de date bleek dat hij wel nederlands kon praten, maar . Hij had wel aparte woordgrapjes, maar daar kon ik best doorheen kijken. Het einde van de date was toch wel het minst leuke. Ik was met de trein en ik wilde weer naar huis. Dus we stonden op het perron en het was alsof je een kwartje erin had gegooid. De zoen was heel raar. Ik zat vast in een houtgreep, ik kon niet bewegen, ik kon niet weg. Hij deed gewoon zijn ding. Ik had handen overal en hij hij drukte zich tegen me aan en maakte rare geluiden. De conducteur was mijn redder, want hij kwam naar ons toe om te zeggen dat hij zou gaan fluiten. Ik werd losgelaten en kon instappen, maar als het zo nog even was doorgegaan was ik er vrij zeker van dat hij gekomen was. Ik heb zelden gehad dat ik blij was dat de deuren van de trein dicht gingen. De volgende ochtend werd ik wakker met veel berichten op whatsapp. Hij had een heel monoloog gehouden over hoe leuk hij onze date vond en dat hij het echt niet vond kunnen dat ik niet reageerde. Voorstellen voor een tweede date en waarom reageerde ik niet. Ja dan heb je aan mij een slechte. Je kan zien dat ik de avond ervoor voor het laatst op whatsapp was en je moet niet zeuren. Ik weet niet waarom mannen soms heel clingy worden op whatsapp na de date, maar ik kan er echt niet tegen. Of ik geen tweede date wil omdat ik niet reageer. Het was tien uur ‘s ochtends dus mijn eerste en laatste bericht was “omdat je het zo vriendelijk vraagt, nu niet meer nee”.

De apartste date misschien wel had ik met advocaat, een boom van een vent, twee meter nog iets. We hadden in Amsterdam afgesproken, leuk cafeetje gevonden waar we aan de gin tonic gingen. Eerste kwartier was gewoon vlot vertellen over familie, werk, reizen enzo. Beetje aftasten wat voor persoon je tegenover je hebt. Heel leuk, maar zijn hoofdinteresse was seks. Tijgerpunten, leukste locaties waar ik het gedaan had. Waar ik het nog wilde doen. En als ik zijn verhaal zo tussen de regels door las, vond hij het heel geil om gepijpt te worden achter in een auto. Zo’n moment dat je geen flauw idee hebt hoe de avond gaat eindigen en of je dat we wilt. Want het was niet flirterig, maar meer een overhoring. Laten we het houden op beroepsdeformatie. Hij vroeg ook heel zakelijk “ja, maar slik je ook?” wat nou niet perse een vraag is die ik op een eerste date hoef. Nou toen viel het een beetje stil, en dat nam hij aan als het moment om te vertellen wat voor topvent hij Wilders vond. Ik weet niet of het kwam door de gin tonic, of omdat ik wist dat ik hem toch nooit meer zou zien, maar ik werd melig en maakte vergelijkingen met Hitler. Ik zag het echt allemaal verkeerd, Wilders was heel goed bezig. Ik probeerde met mn hele kunnen van onderwerp te veranderen, maar dat pakte niet zo goed uit. De tweede gin tonic viel bij hem ook niet zo goed, want ik had hem half huilend voor me, dat hij er nog echt kapot van was dat zn ex (waar hij 5 maanden mee samen was) vreemd was gegaan. En hij vertelde allemaal dingen die hij had ondernomen om te bewijzen dat zij was vreemd gegaan, waarbij ik dacht dat bij mij had geflikt, ik hem allang geblokkeerd had, mn sloten had veranderd en hem had aangegeven bij de politie. Maar vertel vooral zonder gene verder. Op een gegeven moment wilde ik wel de laatste trein naar huis halen, en dat vond hij wel een goed idee, dus we liepen samen naar centraal station. En toen werd ik een beetje zenuwachtig, want hij was zo’n man die geen hints door zou hebben, en ik was een beetje bang dat ik in ene vol op mn bek gepakt zou worden. Vanwege het hoogteverschil was ik al op de trap gaan staan en ik kreeg een knuffel en hij was weg. Dus toen stond ik daar op met mn ogen te knipperen. Heel apart, maar kon wel ruim op tijd de trein halen. En wederom de volgende dag allemaal berichtjes en het verwijt waarom ik niet snel genoeg reageer. De week voor de date kreeg ik nauwelijks berichten van hem, maar na de date moet hij aandacht. En op een gegeven moment kreeg ik het berichtje “wij zijn duidelijk geen match”. Nou toedels pannenkoek!

Komt door mn ex, maar ik knap toch wel redelijk af op mannen in wielrenkleding. Bij mn ex dacht ik ook steeds ‘ben jij echt van mij?’ en ‘durf jij zo echt over straat?’. Maar toch had ik er een die ik in de app steeds voorbij zag komen en hij lachte toch wel heel lief verlegen, dat ik hem een berichtje stuurde. Bleek best te klikken. Enige was, hij ging volgende week op wintersport. Dus voordat we onze date zouden hebben, was het een maand later. Nou ja, laten we maar proberen eh. De tijd dat hij op wintersport was hadden we de leukste gesprekken en stuurden we allemaal foto’s. De avond voor onze date appte hij me dat hij zn ex nog best wel miste. Heh? Ja ze waren pas 3 maanden uit elkaar. Waarom de fuck zit je dan nu alweer op een datingsite en we appen al een maand! Rare angst om alleen te zijn, maar je ook niet te kunnen binden aan een nieuw iemand. Bij binnenkomst was het toch wel even ‘oh kut daar staat de wielrenfiets’. Het was een gezellige avond en eigenlijk alleen maar (over muziek) gekletst. Ik had na een kwartier wel zoiets van ‘jij bent helemaal mijn type”, maar ook een handvol momenten dat ik dacht ‘dit zou mn ex precies hetzelfde hebben gezegd’ en als ik dat na 1 avond al had. Moesten we maar niet doen.